Ως το αρχαιότερο όργανο μέτρησης του χρόνου, το φεγγάρι έχει φτάσει να αποτελεί μια σύνθετη παγκόσμια εσωτερική εμπειρία, κατακρατώντας τη μακραίωνη εθνική μνήμη των ανθρώπων. Μέσα από τις αναρίθμητες εμπειρίες, που προβάλλονται συμπυκνωμένες πάνω στο πλησιέστερο προς εμάς ουράνιο σώμα, αντιλαμβανόμαστε την έννοια της αέναης κίνησης μέσω του φεγγαριού, παράλληλα με μια αντίθετη διαχρονική στερεοποίηση. Η Chen Xiaoyi εξερευνά τις αρχετυπικές εικόνες της Σελήνης μέσα από μια βιντεοεγκατάσταση μεγάλης κλίμακας, όπου το υλικό της παρουσιάζεται σε συνθήκες ατέρμονης κίνησης. Το φως που προβάλλεται τοποθετείται εσκεμμένα σε διάλογο με μεγάλες αντανακλαστικές επιφάνειες, οι οποίες δημιουργήθηκαν για να εξερευνήσουν τις έννοιες του αιώνιου διαχωρισμού, της συγκέντρωσης και της περιστασιακής συνύπαρξης των αντιφάσεων. Η εγκατάσταση ως σύνολο ενεργοποιεί μια «μεθοδική κατάσταση μη-αιτιωδών σχέσεων», σε μια απόπειρα να επιτύχει την ουσιαστική σύμπτωση μέσα σε μια στιγμιαία μεταβλητή.