Το «Labirinto» εξερευνά την αρχιτεκτονική θεωρώντας την ως φορέα ιδεολογίας που διαποτίζει τις σκέψεις των κατοίκων. Η αρχιτεκτονική ζει περισσότερο από τους δημιουργούς της και μπορεί ακόμη και να περάσει στα κλεφτά θεμελιώδεις ιδέες και ατμόσφαιρες από το παρελθόν. Το πρότζεκτ «Labirinto» αποτελεί σημείο εκκίνησης για τη συζήτηση σχετικά με το πώς η αρχιτεκτονική επηρεάζει τους κατοίκους και εάν μια πόλη που έχει ανοικοδομηθεί ως σύμβολο της φασιστικής ιδεολογίας μπορεί να γίνει πατρίδα για ξένους. Στη δεκαετία του ’30, οι νέες πόλεις Littoria, Pontinia, Sabaudia, Aprilia και Pomezia, δημιουργήθηκαν για να ανανεώσουν τον πολιτισμό και να υλοποιήσουν το πρόγραμμα του Μουσολίνι για ένα «εξαγνισμένο έθνος» νέων Ιταλών. Το «Labirinto» αντιπαραθέτει τη φασιστική αρχιτεκτονική με τα πορτραίτα νεοαφιχθέντων μεταναστών. Καθώς περιπλανιούνται σε μια προσωρινά ερημωμένη πόλη, καταλαμβάνοντας το σκηνικό μιας απολιθωμένης ιδεολογίας, αποκαλύπτουν μια εντυπωσιακή αντίθεση με την ιδεολογία που εκφράζει η αρχιτεκτονική.