Η εικαστική εγκατάσταση AMORE φέρνει στο προσκήνιο την Anaesthesia και το A MORE, δύο έργα της Valentina Abenavoli (που δημοσιεύθηκαν ή πρόκειται να δημοσιευθούν από τoν AKINA, τον εκδοτικό οίκο που συνδιευθύνει με τον Alex Bocchetto).
Πολύπλευρη και εκρηκτική, η δημιουργική δραστηριότητα της Abenavoli περιλαμβάνει σχεδόν τα πάντα στον τομέα της φωτογραφίας: από την επιμέλεια εκδοτικών πρότζεκτς, τη δημοσίευση βιβλίων και τη συγγραφή, στην επιμέλεια των προσωπικών της αφηγήσεων υπό τη μορφή αυτόνομων οπτικών ονειροπολημάτων που μετουσιώνονται απροσδόκητα σε εκρηκτικές διακηρύξεις πολιτικού ακτιβισμού στον σημερινό κόσμο της εικόνας.
Η έκθεση βασίζεται σε μια ημιτελή τριλογία. Από τη φρίκη της αγάπης στην Αναισθησία μέχρι την ομολογητή επιθυμία, την σιωπηρή σαρκική αγάπη και την πορνογραφική ποίηση του A MORE, οδηγεί σε μια άγνωστη επικράτεια εκτός των ορίων της ύπαρξης ή της ανυπαρξίας, που διαπνέεται από ένα αίσθημα υπερβατικό. Από την διηγηματική διάρθρωση του βιβλίου έως την εικαστική εγκατάσταση στον τοίχο, από φωτογραφίες vintage σε απλές αναπαραγωγές εικόνων, από τον λόγο τον γραπτό στον προς υπαγόρευσή, από τη φωτογραφία στην κινηματογραφική προβολή και τούμπαλιν, υποβάλλει την διαδραστική και δικτυακή χρήση την εικόνας σήμερα σε μια διαδικασία συνεχούς επανερμηνείας, οικειοποίησης, κατανάλωσης… Με τα οπτικά δοκίμια της, η Abenavoli αποπλέει στα θολά σύνορα της εικόνας και του νοήματος, εκεί όπου δεν επικρατεί τίποτε άλλο παρά μόνο κόπωση. Αναθεωρεί με κριτικό βλέμμα τους μηχανισμούς θέασης και θεώρησης του σημερινού ιστορικού γίγνεσθαι, και επανεφεύρει τις έννοιες του ντοκιμαντέρ και της μυθοπλασίας – του τι είναι προορισμένο να μένει εν οίκω και τι εν δήμω. Αυτή η συγκρουσιακή οπτική διασταύρωση των εικόνων και των νοημάτων που ελλοχεύουν στα θολά νερά των δικτυακών μέσων θεμελιώνει τη γραφή της και καταξιώνει τον στοχασμό της και τη γυναικεία της φωνή. Όπως και στην περίπτωση του Chris Marker, η αφήγηση της δεν είναι απλός μυθοπλαστικός λόγος, αλλά μια θαρραλέα και αντικομφορμιστική αντιπαράθεση με την σύγχρονη δυστοπία.
Νατάσσα Χριστιά