Η έκθεση παρουσιάζει τρία έργα που τοποθετούν τον άξονα της συζήτησης στον τρόπο με τον οποίο «βιώνουμε» –εξ αποστάσεως– την προσφυγική/μεταναστευτική κρίση, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα το ζήτημα του βλέμματος, που είναι συνυφασμένο με τον προσδιορισμό και τον έλεγχο του Άλλου. Μια διαδικασία εγγεγραμμένη στη φωτογραφική πρακτική, λόγω του εγγενώς αντικειμενοποιητικού χαρακτήρα του μέσου.
Το The Bureaucracy of Angels των Adam Broomberg και Oliver Chanarin καταγράφει τη διαδικασία καταστροφής 100 λέμβων στις οποίες επέβαιναν μετανάστες από την Βόρεια Αφρική κατευθυνόμενοι προς την Σικελία το 2016. Η αφήγηση ξεδιπλώνεται μέσα από το λυρικό «τραγούδι» ενός εκσκαφέα, της μηχανής που χρησιμοποιήθηκε για να κομματιάσει τις βάρκες. Η σικελιάνικη μπαλάντα Terra ca nun senti –από όπου και ο τίτλος της έκθεσης– μιλάει για τον πόνο και το φόβο που βιώνουν πρόσφυγες και μετανάστες από και προς την Ευρώπη τα τελευταία 150 χρόνια.
Το Grid (Moria), του Richard Mosse, καταγράφει το στρατόπεδο συγκέντρωσης προσφύγων στη Μόρια της Λέσβου με τη χρήση πανίσχυρης στρατιωτικής θερμικής κάμερας η οποία μπορεί να ανιχνεύσει και να απεικονίσει ανθρώπινη παρουσία από απόσταση 30.3 χιλιομέτρων. Αυτή η απεικόνιση διαρκείας παρουσιάζεται μέσα από ένα πλέγμα 16 επίπεδων οθονών. Χρησιμοποιώντας τη θερμότητα τόσο μεταφορικά όσο και ως ένδειξη μέτρησης, το Grid (Moria) επιτρέπει στον θεατή να στοχαστεί πάνω στις τρέχουσες συνθήκες στις οποίες βρίσκονται οι πρόσφυγες, μέσα από έννοιες όπως η θερμότητα του ανθρώπινου σώματος, η υποθερμία, η ευαλωτότητα, η θνητότητα, η βιοπολιτική και η κατάργηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων.
Η Δάφνη Τόλη, με το έργο Uprooted, όχι μόνο δεν καταγράφει η ίδια την εμπειρία αυτών των συμβολικά «άλλων», αλλά παρουσιάζει με την ελάχιστη δυνατή παρέμβαση τον τρόπο με τον οποίο οι ίδιοι οι πρόσφυγες και μετανάστες καταγράφουν την περιπέτειά τους μέσα από τα κινητά τους τηλέφωνα. Και με τη χειρονομία της αυτή, επιχειρεί μια ανατροπή στο ζήτημα της αντικειμενοποίησης προσφύγων-μεταναστών.
Σε μια περίοδο όπου το προσφυγικό-μεταναστευτικό έχει ενταχθεί για τον δυτικό κόσμο σε μια αναισθητοποιημένη κανονικότητα, με πληθώρα εικόνων που αρχίζουν και τελειώνουν στην απεικόνιση των (συμ)πτωμάτων, η έκθεση επιδιώκει μια διερεύνηση των κρίσιμων διαδικασιών παρατήρησης, επιτήρησης, καταγραφής και ερμηνείας ενός ζητήματος που έχει καθημερινά ως αποτέλεσμα τον θάνατο ή την ομηρία χιλιάδων ανθρώπων.
Συνδιοργάνωση: Athens Photo Festival, MedPhoto Festival, Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης