Η Λέρος χρησιμοποιείται συχνά ως συνώνυμο του ψυχιατρείου που λειτουργεί από το 1958 έως σήμερα στο νησί. Σε μεγάλο βαθμό, αυτή η «Λέρος» υπάρχει στη συλλογική μας μνήμη ως ένοχο μυστικό. Πέρα από το ψυχιατρείο, αυτό αφορά μία διαχρονικά τραυματική ιστορία εγκλεισμού και αποκλεισμού που ξεκινά από τις στρατιωτικές εγκαταστάσεις των Ιταλών στον Μεσοπόλεμο, περνά στην ίδρυση των Βασιλικών Τεχνικών Σχολών που λειτουργούν ως χώρος αναμόρφωσης και κατήχησης για νεαρούς αντάρτες στη μετεμφυλιακή περίοδο, αλλά και στη χρήση των ίδιων κτιρίων ως τόπων φυλάκισης και εξορίας πολιτικών αντιφρονούντων στη Χούντα, όπως το διαβόητο Περίπτερο 16 στο Λακκί. Η φωτογραφική σειρά αυτή επιχειρεί να μιλήσει για τη Λέρο μέσα και πέρα από το ψυχιατρείο. Όπως το έθεσε η Νένη Πανουργιά, «Σας μιλάω για μία συγκεκριμένη περίσφυξη, την ονομάζω ‘Περίσφιξη του Φουκώ’, περίσφυξη βίαιων και υποχρεωτικών κινήσεων και μετακινήσεων που φέρουν πάνω τους τα αδιάλειπτα και ακόμη όζοντα στίγματα των στρατώνων, σχολείων, αναμορφωτηρίων, πολιτικών φυλακών, στρατοπέδων εξορίας, ψυχιατρικών καταστημάτων, ξενιτειάς, προσφυγιάς. Σας μιλάω για τη Λέρο.»
