Το 2013 ξεκίνησαν οι ειρηνευτικές συνομιλίες μεταξύ του PKK και της Τουρκικής κυβέρνησης και η πολιτική λύση για μια σύγκρουση δεκαετιών φάνταζε επιτέλους εφικτή. Το κουρδικό κίνημα είχε γίνει μια σημαντική οντότητα με επιρροή στις επίσημες κρατικές πολιτικές, καθώς και στα τοπικά συμβούλια αυτο-οργάνωσης. Όμως, με την επανεκλογή του προέδρου Erdoğan το Νοέμβριο του 2015 και το νέο κύμα επιθετικότητας, δόθηκε πρόωρο τέλος στην εύρεση μιας ειρηνικής λύσης.
Στην ανατολική Ανατολία, όπου μέχρι τον Αύγουστο του 2015 είχαν ήδη επιβληθεί περισσότερες από 60 απαγορεύσεις κυκλοφορίας, η κατάσταση γίνεται όλο και πιο σοβαρή – οι βίαιες και θανατηφόρες συγκρούσεις ακόμη συνεχίζονται.
Η ορεινή μεθόριος μεταξύ Τουρκίας, Συρίας, Ιράκ και Ιράν είναι ένα από τα πλέον σημαντικά καταφύγια του PKK. Για αρκετό καιρό, εδώ αναπτύσσεται ισχυρή αντίσταση από διάφορες ομάδες ενάντια στις κρατικές επιρροές και την αφομοίωση. Η καρδιά της Ανατολίας είναι το επίκεντρο των συνεχιζόμενων αγώνων για τοπική αυτονομία, καθώς και για εθνική και θρησκευτική αναγνώριση.
Miriam Stanke