O Michel Lamoller χρησιμοποιεί τη φωτογραφία ως ένα υλικό για να δημιουργήσει πολυεπίπεδα γλυπτά, που ελίσσονται ανάμεσα στο αντικείμενο και την εικόνα. Ξεφεύγοντας από την αρχική χρήση της φωτογραφίας, ο Lamoller επανεξετάζει την αναπαράσταση, κυρίως γιατί με αυτό τον τρόπο επιτυγχάνει να φανερώσει τη δυνατότητά της να επεκτείνει τα όρια της εικόνας, επιστρέφοντας στις βασικές αρχές της αισθητικής εμπειρίας. Με τα έργα του ο Lamoller δημιουργεί παρεμβάσεις στον εκθεσιακό χώρο (συχνά site-specific), οι οποίες συνοδεύουν τη φανταστική πράξη που αναμένει ο θεατής. Τα όρια της εικόνας διευρύνονται σε διαφορετικές κατευθύνσεις. Ο Lamoller πειραματίζεται με τα μέσα, προσπαθεί να βρει νέες δυνατότητες, αλλά παρ’ όλα αυτά αναφέρεται σαφέστατα στην παράδοση της φωτογραφίας να τεκμηριώνει την πραγματικότητα –μόνο που η μοναδική καλλιτεχνική διεργασία του δεν καταλήγει σε μια εικόνα της πραγματικότητας, αλλά σε αντικείμενα που επανέρχονται στον απτικό κόσμο των πραγμάτων.