Όταν ένα άτομο απορρίπτει ή δεν ταυτίζεται με το βιολογικό φύλο που του αποδίδεται κατά την γέννηση, έχει τη δυνατότητα να κατασκευάσει την ταυτότητα που του προσιδιάζει. Παρά τις ραγδαίες εξελίξεις στην ιατρική και τη φιλελευθεροποίηση στον χώρο της νομοθεσίας που επιτρέπουν στον καθένα να αποφασίζει για τον εαυτό του, εξακολουθεί να είναι προφανές πως δεν υπάρχει ευρεία κοινωνική συναίνεση για τέτοιου είδους ποικιλομορφία. Τα διαφυλικά (transsexual) άτομα συνήθως ζουν στο περιθώριο, αποκρύπτοντας την πραγματική τους φύση και βιώνοντας καταστάσεις διακρίσεων και μισαλλοδοξίας.
Η επιμονή τους να αλλάξουν με έκανε να συνειδητοποιήσω πόσο διχασμένοι άνθρωποι θα πρέπει να αισθάνονται στην καθημερινή τους ζωή, ανάμεσα στις διαφορετικές εξωτερικές εικόνες που προσπαθούν να συντηρήσουν και στην επιθυμία τους να ζήσουν σε αρμονία με τον εαυτό τους. Το προσωπικό τους δράμα ξετυλίγεται σιωπηλά –φοβούνται την κατακραυγή και τον εξευτελισμό. Την ίδια όμως στιγμή, υπερασπίζονται τον εαυτό τους που πονάει ασταμάτητα για το ποιος θα «όφειλε» να είναι και το ποιος δεν είναι τελικά. Η στιγμή που βγαίνουν από τη ντουλάπα συμβολίζει την αποκάλυψη της ταυτότητάς τους. Προσπάθησα να συλλάβω την απελευθέρωσή τους –αυτή τη μεταφυσική μεταμόρφωση–, τη στιγμή που ξεκινά η ευτυχία τους.
Οι φωτογραφίες αυτές τραβήχτηκαν με 1965 Polaroid Land Camera και εμφανίστηκαν με την τεχνική image-transfer. Κατά τη γνώμη μου, τούτη η τεχνική μοιάζει πολύ με τους πρωταγωνιστές αυτής της σειράς. Μία φωτογραφία Polaroid που προορίζεται να είναι μία στιλπνή, γυαλιστερή εικόνα (ενίοτε μάλιστα μία ανάμεσα σε μια ολόκληρη σειρά) μπορεί να μεταφερθεί σε κάποια εντελώς διαφορετική επιφάνεια κι ωστόσο να παραμείνει όμορφη, ενδιαφέρουσα και παρ’ όλα αυτά μοναδική. Καμιά φορά παρά ή ίσως χάρη στις ατέλειές της.
Οι φωτογραφίες αυτές τραβήχτηκαν κατά τη διάρκεια του 2ου πολωνικού διαγωνισμού για την ανάδειξη της Miss Trans Beauty, που έγιναν στη Βαρσοβία στις 2 Ιουνίου 2012.
Καμμία από τις φωτογραφίες δεν έχει υποστεί ψηφιακή επεξεργασία.