Στις 20 Φεβρουαρίου 1980, ο Jaime Tovar απήχθη από τις Επαναστατικές Ένοπλες Δυνάμεις της Κολομβίας (FARC) και αναγκάστηκε να περιπλανηθεί για μήνες στα τροπικά δάση της Κολομβιανής Αμαζονίας. Οι αντάρτες έστειλαν μια φωτογραφία Polaroid του αιχμαλώτου τους στην οικογένειά του ως απόδειξη ότι ήταν ακόμη ζωντανός. Αυτό το πρότζεκτ ξεκινά από την αναζήτηση γι αυτή την αμφισβητήσιμη φωτογραφία, αλλά αντανακλά μια διαδικασία επανανακάλυψης που ξεπερνά το ίδιο το γεγονός. Είναι μια ποιητική άσκηση που μιλά για την πεπερασμένη και εξαρτώμενη φύση μας, που εξερευνά την κληρονομιά του παρελθόντος ως το μόνο τρόπο επιβίωσης. Η απουσία αυτής της φωτογραφίας φετίχ ενεργοποιεί ένα επιτελεστικό οπτικό δοκίμιο που προσφεύγει στους μηχανισμούς της ιδιοποίησης και του κολάζ προκειμένου να βγάλει την αυτοβιογραφική και ντοκουμενταρίστικη φωτογραφία από τα συμβατικά πλαίσια.
The project Jardín de mi padre was realized within the framework of the Prix Elysée 2018-2020, created by the Musée de l’Elysée and supported by Parmigiani Fleurier, of which Luis Carlos is the winner of the third edition. On this occasion was released the book Jardín de mi padre, co-edited by Musée de l’Elysée/RM.