Η Γκάμπια είναι η μικρότερη χώρα της αφρικανικής ηπείρου και κάθε χωριό της, όσο μικρό κι αν είναι, έχει έναν αρχηγό, που οι ντόπιοι αποκαλούν Alkalo. Ο Alkalo είναι είτε άνδρας είτε γυναίκα και μπορεί να είναι απόγονος του ιδρυτή του χωριού ή εκλεγμένος από τους κατοίκους του. Ο ρόλος του είναι να λύνει διαφορές μεταξύ των χωρικών, να μοιράζει τη γη και να φιλοξενεί ταξιδιώτες που περνούν από την περιοχή του. Αναρωτιέται κανείς για πόσο ακόμη θα επιβιώνει το σύστημα των Alkalo, καθώς η χώρα εκσυγχρονίζεται με ραγδαίο ρυθμό και η θέση αυτή είναι κατά κύριο λόγο άμισθη.
Ο καλλιτέχνης έκανε μαζί με τη γυναίκα του την πρώτη καταγεγραμμένη περιήγηση της Γκάμπια με τα πόδια –ένα ταξίδι 930 χιλιομέτρων για πάνω από 42 ημέρες. Κάθε βράδυ μένανε σε διαφορετικό χωριό και έκανα το πορτρέτο του Alkalo και του στενού του κύκλου. Παραδοσιακά ο ταξιδιώτης που μένει με τον Alkalo του χαρίζει πέντε πικρούς σπόρους που ονομάζονται Kola ως ευχαριστήριο για τη φιλοξενία και την προστασία που είχε το βράδυ. Αυτή η προσφορά ονομάζεται Silafando, που σημαίνει «ένα δώρο για σένα, επειδή ταξιδεύω».
Μαζί με τους καρπούς κόλα, ο καλλιτέχνης πρόσφερε στον ή την Alkalo και μία εκτύπωση από τα πορτρέτα που είχε τραβήξει, χρησιμοποιώντας έναν εκτυπωτή με μπαταρία. Για πολλούς αυτή ήταν η πρώτη επίσημη φωτογραφία του εαυτού τους. Έτσι, τα πορτρέτα δεν αποτελούν απλώς ένα ντοκουμέντο για τους Alkalo και τους γέροντες του χωριού, αλλά και τη σύγχρονη δική του ερμηνεία της αρχαίας πρακτικής του Silafando.