Γύρω στο 1950, σε ένα απομακρυσμένο ψαροχώρι στο Lofoten, στα βόρεια της Νορβηγίας, οι κάτοικοι εισέπραξαν από την κυβέρνηση ένα ποσό για να αφήσουν τα σπίτια τους και να εγκατασταθούν σε πιο κεντρικές περιοχές. Επίσης δεσμεύτηκαν να μην επιστρέψουν ξανά. Αυτό ήταν μέρος του σχεδίου της κυβέρνησης να εκσυγχρονίσει τη χώρα μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Ιστορικές φωτογραφίες από τις περιοχές αυτές επιστρέφονται εκεί όπου τραβήχτηκαν αρχικά και συνδέουν το παρελθόν με το παρόν. Αυτό το σχέδιο σχετίζεται με το πέρασμα του χρόνου, την ιστορία, το πεπρωμένο και τις κοινωνικές αλλαγές.
Κοινότητες οι οποίες είχαν επιβιώσει για αιώνες σε ένα αφιλόξενο περιβάλλον στο σύνορο ανάμεσα στα απόκρημνα βουνά και την άγρια θάλασσα, εντελώς απομονωμένα τους χειμερινούς μήνες, αποφάσισαν να φύγουν μαζικά. Άνθρωποι που υπήρξαν γείτονες και φίλοι για γενιές ολόκληρες μάζεψαν τα πράγματά τους και εγκατέλειψαν τα σπίτια και τους ανθρώπους τους. Τα χωριά εγκαταλείφθηκαν μέσα σε λίγους μήνες. Καθώς υπήρχε έλλειψη από οικοδομικά υλικά, ξήλωσαν ακόμη και τα σπίτια τους και τα πήραν μαζί τους, αφήνοντας πίσω μόνο τα θεμέλια. Ο παραδοσιακός αυτάρκης τρόπος ζωής χάθηκε και μαζί με αυτόν χάθηκε και ένα μέρος της παράκτιας κουλτούρας. Σήμερα, 60 χρόνια αργότερα, οι περιοχές αυτές έχουν ενσωματωθεί στο φυσικό περιβάλλον. Αν όμως κανείς τις εξετάσει καλύτερα θα δει κατάλοιπα από παλαιότερη ζωή: πέτρινους φράχτες και θεμέλια σπιτιών, κρυμμένα μονοπάτια και ίχνη κήπων με βότανα και λουλούδια.