Το «A Permanent Home in the Mouth of the Sun» εξερευνά την εβραϊκή διασπορά, την ανοικοδόμηση νέων κόσμων, καθώς και τον ιερό χρόνο μέσα από φωτογραφικές αφηγήσεις που βασίζονται σε διερευνημένες τελετουργίες και μοτίβα της εβραϊκής λαογραφίας. Οι ιουδαϊκές ιστορίες συχνά εξετάζουν την πολικότητα της εξορίας. Απλώνουμε το ένα χέρι προς τις πατρογονικές πληγές, που επιβάλλουν την ιδέα της προφύλαξης και της αφομοίωσης, ενώ με το άλλο πλάθουμε μια προγονική αντοχή, που μας επιτρέπει τη συνεχή ανασκόπηση δράσεων, τόπων και αντικειμένων, καθώς αυτά ενσωματώνονται σε νέους χώρους φροντίδας και ερμηνείας. Η εβραϊκή τελετουργική προσέγγιση του χρόνου είναι παρόμοια ελαστική. Μέσα από επαναλαμβανόμενους κύκλους πρακτικών που καθαγιάζονται από τον ήλιο που δύει, το παρελθόν συνυφαίνεται με τις αρτηρίες του παρόντος, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στις φωτογραφίες που γεννιούνται από τις εβραϊκές μνήμες να αναπαραστήσουν τον χρόνο σε κόσμους με ανοιχτό τέλος.
