Το έργο F20.5 αποτυπώνει την αντιμετώπιση της ίδιας μου της παιδικής ηλικίας, κατά την οποία ο πατέρας μου υπέφερε από υπολειμματική σχιζοφρένεια. Μέσα από την αναδόμηση του δικού μου παρελθόντος και την επανερμηνεία των οπτικών παραισθήσεων του πατέρα μου, σκηνοθετώ καταστάσεις στις οποίες τοποθετώ τον εαυτό μου και τις δίδυμες αδελφές μου προκειμένου να παραδεχθώ και να δείξω την επίδραση που είχε η ασθένεια σε ολόκληρη την οικογένειά μου. Χρησιμοποιώ τη φωτογραφία ως θεραπευτικό εργαλείο, για να ξαναζήσω και να αποδεχθώ, από απόσταση, δυνατές εμπειρίες και αναμνήσεις, να τις απεικονίσω και να τις μεταμορφώσω και, με αυτό τον τρόπο, να ξαναγνωρίσω τον εαυτό μου.