H Dystopia αναφέρεται στην αντι-ουτοπία, όπου η υπόσχεση ότι ο μοντερνισμός θα βελτιώσει την ποιότητα της ζωής του ανθρώπου παίρνει τη μορφή ενός υπερμοντερνισμού (Lipovetsky) γεμάτου αντιφάσεις. Στοχασμοί πάνω στη μετάβαση στο μετα-ανθρώπινο και πάνω στις νέες μορφές συμπεριφοράς που προκαλούνται από την τεχνολογία, καθώς επιδιώκεται να ξεπεραστούν οι πνευματικοί και σωματικοί περιορισμοί του ανθρώπινου είδους μέσω του τεχνολογικού ελέγχου της ίδιας του της εξέλιξης, με τον οποίο ελέγχεται ήδη η φυσική υπέρβαση της ανθρωπότητας. Η οθόνη ως σύμπτωμα της χαμένης ιδιωτικής μας ζωής, προβάλλει παραδείγματα αυτών που σήμερα θεωρούμε ως ματιές στο μέλλον: τρόφιμα, ψηφιακές συσκευές, χειρισμός του DNA, την αναζήτηση νέων περιοχών για μελλοντικές μεταναστεύσεις. Βιώνουμε την αλλαγή που δημιουργείται από τα τρέχοντα πρότυπα και σταματάμε να αναγνωρίζουμε τους εαυτούς μας και να γνωρίζουμε ο ένας τον άλλο από κοντά.