Οι φωτογραφίες αποτυπώνουν τα χέρια φυλακισμένων στις αρχές του 20ου αιώνα και προέρχονται από τα φωτογραφικά άλμπουμ του Αμπντούλ Χαμίτ Β΄.
Ο Αμπντούλ Χαμίτ Β΄ ήταν παθιασμένος με την αστυνομική λογοτεχνία και στο 25ο έτος της βασιλείας του διέταξε να φωτογραφηθούν όλοι οι καταδικασμένοι για φόνο με τα χέρια τους ορατά, ως ένα στάδιο προετοιμασίας για την προγραμματισμένη αμνηστία. Είχε επηρεαστεί από μια ψευδοεπιστημονική πληροφορία που έλεγε ότι «όποιος εγκληματίας είχε αντίχειρα μεγαλύτερο από τον δείκτη ήταν επιρρεπής στον φόνο».
Η ενότητα «Hayal» (Όνειρο) δείχνει τα χέρια των υποκειμένων για σκοπούς ταξινόμησης, ενώ στην ενότητα «Hakikat» (Πραγματικότητα) βλέπουμε αλυσοδεμένους κρατούμενους, καταδικασμένους σε θάνατο, που δεν έχουν καμία σχέση με την εν λόγω αμνηστία. Η Cemre Yeşil Gönenli έχει κόψει και έχει αφαιρέσει τα πρόσωπα των υποκειμένων, οπότε η συναισθηματική τους κατάσταση είναι ασαφής. Το «Όνειρο» αναφέρεται στην επιθυμία των φυλακισμένων για απελευθέρωση και η «Πραγματικότητα» στην πραγματική τους κατάσταση.