Πρόκειται για μια φωτογραφική δουλειά που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Η ιστορία αναδομείται μέσα από εικόνες, που αποτυπώνουν τον τρόπο με τον οποίο οι αναμνήσεις συνυφαίνονται με την πραγματικότητα και έχουν αντίκτυπο διαρκείας στην καθημερινή ζωή.
Το project αποτελεί στοχασμό πάνω στη μεταβατική περίοδο που διήλθε η Ισπανία μετά τον θάνατο του δικτάτορα Φρανσίσκο Φράνκο το 1975. Η Ισπανία έπρεπε να αποφασίσει για το πώς θα περνούσε από τη δικτατορία στη δημοκρατία. Ήταν, όμως, αδύνατο να αποκοπεί πλήρως από το παρελθόν. Να περάσει από ένα ξεκάθαρα «προβληματικό» πριν σ’ ένα «αποκατεστημένο» μετά. Μερικές από τις παλιές πρακτικές συνεχίστηκαν και εξακολουθούν να υπάρχουν μέσα στα θεμέλια της σημερινής Ισπανίας.
Ένα κρίσιμης σημασίας εργαλείο, που δημιουργήθηκε για να ξεχαστεί το παρελθόν, ήταν το Σύμφωνο της Λήθης (Pacto del Olvido) του 1977. Το σύμφωνο επιβλήθηκε σε διάφορους τομείς. Επομένως, κανείς δε θεωρήθηκε υπεύθυνος για τα εγκλήματα που είχε διαπράξει, τα γεγονότα παραποιήθηκαν, η κυβέρνηση παρουσίασε νέες εκδοχές των γεγονότων και οι άνθρωποι άρχισαν σταδιακά να γεμίζουν τα κενά της μνήμης τους με καινούργιες πληροφορίες. Τίποτα δεν ήταν πλέον βέβαιο και, έτσι, το σύμφωνο αποτέλεσε μια υποτιθέμενη «ιστορική αλήθεια».
Το project εξετάζει ευρύτερα τον τρόπο με τον οποίο μπορεί η κοινωνία -μέσα από την ανακατασκευή της μνήμης- να αντιμετωπίσει τη φρικαλεότητα. Το έργο, συνεπώς, είναι ένας συνδυασμός κατασκευασμένης φωτογραφίας και φωτογραφίας-ντοκουμέντο, που εξερευνά το πώς η λήθη αποτέλεσε πολιτικό εργαλείο.