Αυτό το project είναι το αποτέλεσμα μιας τριετούς έρευνας στην περιοχή της πόλης που ζω, του Μιλάνου. Εδώ φωτογράφισα διάφορες πλευρές της πραγματικότητας, που αφενός προσδιορίζουν την ίδια την πόλη, και αφετέρου καθορίζουν την εμπειρία μου από αυτόν τον τόπο: από τις παρυφές της πόλης μέχρι το κέντρο, από τους δρόμους μέχρι τα δημόσια κτίρια, από τα εγκαταλελειμμένα κτίσματα μέχρι τα εργοτάξια νέων οικοδομών, μέχρι τους ανθρώπους που αγαπώ. Ως φωτογράφος που ασχολείται με την έγχρωμη φωτογραφία, υποστηρίζω πάντα την ιδιότητα του πνευματικού δημιουργού, ενώ προσεγγίζω την πραγματικότητα με ευθύ τρόπο. Εντυπωσιασμένος από τις δυνατότητες της αντίστροφης αναζήτησης εικόνων της Google, άρχισα να ενδιαφέρομαι για το εάν και πώς η απεριόριστη και δημοκρατική πατρότητα των ψηφιακών εικόνων θα μπορούσε να συνάδει με μια παρόμοια στάση. Ανέβασα τις φωτογραφίες μου στον ιστότοπο: κάθε μία από αυτές ανέσυρε πολλές φωτογραφίες που θα μπορούσαν να θεωρηθούν οπτικά παρόμοιες, τουλάχιστον σύμφωνα με τα κριτήρια ομοιότητας του αλγόριθμου που χρησιμοποιεί η εφαρμογή. Μόλις συγκέντρωσα –μετά από τυχαία επιλογή, όσον αφορά στην ποσότητα και τον τύπο– όλα τα είδη φωτογραφιών που ανέσυρα από τον ιστό, έβαλα στην άκρη τις πρωτότυπες φωτογραφίες, κρύβοντάς τες μέσα στον νέο όγκο δουλειάς, και άρχισα να εκτυπώνω ένα ένα τα ανώνυμα αρχεία πάνω σε διαφάνειες, τηρώντας πάντα το αρχικό τους μέγεθος μεταφόρτωσης. Η αλληλεπικάλυψη πολλαπλών επιπέδων που φωτίζονται από πίσω, σαν ένα είδος πολυεδρικού φωτεινού κουτιού, διαχωρίζει όλο και περισσότερο τις οπτικά παρόμοιες φωτογραφίες από τις πρωτότυπες. Γενικώς, σκανάρισα την κάθε ομάδα διαφανειών σε μια ενιαία ψηφιακή εικόνα, ισοπεδώνοντάς τες και βλέποντάς τες να συγχωνεύονται σε μία μόνο απεικόνιση: ήταν τόσο κοντά στη δουλειά μου, από την οποία και δημιουργήθηκε, και όμως εντελώς ξένη. Η μεταμόρφωση της δουλειάς μου είχε τελικά επιτευχθεί.