Μια εν εξελίξει έρευνα των δυο τελευταίων ετών σχετικά με την ταυτότητα του φύλου, σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο, κατά το χρονικό σημείο της μετάβασης από την αθωότητα στην ουσιαστική ενηλικίωση. Μια διερώτηση για την έκφραση της σεξουαλικότητας, τον ερωτισμό, την επιθυμία για συναισθηματική κάλυψη και το πώς οι ανάγκες αυτές αντανακλώνται στο σωματικό πεδίο. Το σώμα δεν υπάρχει de facto, είναι μια «υλικότητα-φορέας νοημάτων» που υπάρχει μέσα από τις διαδικασίες που ο κάθε άνθρωπος πραγματώνει. Είναι ο τόπος όπου οι ταυτότητες κατασκευάζονται και ανακατασκευάζονται συνεχώς για να τις αποδεχτούμε και να τις αμφισβητήσουμε αργότερα, με μοναδική εγγύηση την αυθεντικότητα τους. Η φυλετική ταυτότητα διανύει την πλέον επαναστατική εποχή της προσπαθώντας να ξεπεράσει τις επιβαλλόμενες κοινωνικές νόρμες, ως απόρροια της χρόνιας πατριαρχίας, και να οδηγηθεί σταδιακά στην απαξίωση των παγιωμένων φυλετικών διακρίσεων κοινωνικό-πολιτικά. Πρόκειται για μια νέα αφυλετική κατάσταση στην οποία κυριαρχεί η σεξουαλική ρευστότητα όπου το κάθε άτομο, ως μεμονωμένο υποκείμενο, έχει τη δυνατότητα να αυτοπροσδιορίζεται και να αποφασίζει για την αυτοδιάθεση του σώματος του. Η «νέα ταυτότητα» που δημιουργείται μοιάζει αρχικά ασαφής ως προς τις ομοιότητες και τις διαφορές της, ωστόσο το μόνο βέβαιο είναι ότι αποτελεί μέρος μιας παγκόσμιας, οικουμενικής ταυτότητας περισσότερο συμφιλιωμένης και απενοχοποιημένης.