Για μένα, η φωτογραφία είναι η χαμένη κουκίδα που συνδέει ό,τι υπάρχει βαθιά μέσα μας -και δεν μπορούμε να το καταλάβουμε ή να το περιγράψουμε- με ό,τι υπάρχει έξω και γύρω από αυτό. Μια σύνδεση που κινείται μέσω του χωροχρόνου, με απρόβλεπτες, μυστηριώδεις και μη γραμμικές μεθόδους. Ένας σύνδεσμος μεταξύ πραγματικότητας και αγάπης. Πιστεύω ότι κάνουμε φωτογραφίες επειδή ο εσωτερικός μας εαυτός θέλει να επανασυνδεθεί με τον Κόσμο. Θέλουμε να είμαστε κοντά στους ανθρώπους, τους τόπους, τα αντικείμενα, και όσο περνάει ο καιρός, αναγνωρίζουμε σε αυτά ένα μέρος του εαυτού μας. Με τη φωτογραφία αποκαλύπτουμε τον εαυτό μας στο απόλυτα άγνωστο, διατηρώντας παράλληλα μια σύνδεση με το πραγματικό. Η εργασία αυτή απεικονίζει τις πιο εσωτερικές καταστάσεις φόβου, επιθυμίας και αγάπης. Μια στάση μεταξύ ζωής και θανάτου.