«Η απεραντοσύνη είναι μια φιλοσοφική κατηγορία της ονειροπόλησης. Αναμφισβήτητα η ονειροπόληση τρέφεται με ποικίλα θέματα, αλλά από κάποια εγγενή ροπή στοχάζεται την μεγαλοσύνη. Και η θέαση της μεγαλοσύνης καθορίζει μια στάση τόσο ειδική, μια ψυχική κατάσταση τόσο ιδιαίτερη, ώστε η ονειροπόληση τοποθετεί τον ονειρευόμενο έξω από τον κοντινό κόσμο, σ’ ένα κόσμο που φέρει το σημείο ενός απείρου. » (G. Bachelard, Η ποιητική του χώρου, Η εσωτερική απεραντοσύνη) Η βουτιά. Βλέπω το όριο. Βουτάω. Χάνομαι. Είμαι σε όνειρο; Βρίσκομαι στο κενό … ή απλώς χάθηκα για ένα λεπτό? Ανοίγω τα μάτια. Είμαι εδώ. Μόνη; Αυτός ο κόσμος δεν είναι ο δικός μου. Ή μήπως είναι ακριβώς αυτό;